top of page

Wedstrijdverslag Drutenloop 2 april

Precies drie jaar geleden liep ik mijn aller-allereerste halve marathon en deze liep ik in...... jawel, Druten! Drie jaar geleden dus dat ik dat parcours liep en mijn eerste halve marathon in 1’53.58uur afsloot. Ik weet nog dat ik hem toen heel graag onder de 2 uur wilde houden, wat me toen dus dik was gelukt. Vandaag was mijn doel 15 minuten sneller te zijn dan toen (Dit vond ik wel vrij ambitieus, want dat betekende bijna 3 minuten van mijn PR eraf lopen..). Daarbij had ik niet echt lang geslapen en voelde ik me niet fantastisch fit, maar lopen in het verleden hebben aangetoond dat ik juist dan goed presteer (weird...). Vandaag liep ik de wedstrijd zonder mijn vriend, dus ging mijn vader mee als supporter (ahh lief ja). Toen we die kant op reden was het nog vrij bewolkt. Ik wist wel dat het zo’n 17 graden zou worden, maar 17 graden met of zonder zon maakt nogal wat verschil, dus had ik diverse hardloopshirtjes mee. Ik koos in eerste instantie voor het T-shirt, maar daar had ik al na 5 minuten spijt van dus switchte ik 15 minuten voor de start nog naar mijn extreem dunne hemdje. En dat was absoluut de juiste keuze, want vlak daarna trok de lucht helemaal open en begon de zon flink te schijnen. Ik was nog niet begonnen en het zweet stond al op mijn voorhoofd. Lekker hoor die warmte, maar als je nog 21 kilometer moet gaan rennen dan weet je dat het je op gegeven moment ook flink kan nekken. Nog even een wc-stop, een foto’tje van voor het startschot en gáán!

Kilometers 1-2-3 Ik ga altijd veel te hard van start. Mijn favoriete afstand is de 10 kilometer en op de één of andere manier wil ik die halve marathon op hetzelfde tempo lopen. (Echt een vet slecht idee..) Dus, de eerste 3 kilometer tikte ik zoals gebruikelijk in 13 minuten aan en zakte toen terug naar gemiddeld 13 km/h. Ik had bij de start al even goed om me heen gekeken waar de dames stonden en dus wist ik dat ik al vanaf het begin op de tweede plek liep. De dame voor mij had echt wel een wat hoger tempo en ik wist eigenlijk al na die 3 km dat ik haar dus niet meer in zou gaan halen, of zij moest op een bepaald punt breken (deed ze niet, ik wel).

Kilometers 4-10 Dit stuk liep ik heel constant, ik kon op mijn horloge goed bijhouden of ik op schema liep en met nog altijd het gemiddelde van 13km/h ging ik lekker. No rush, no stress, AND no other women nearby. Ik liep dus nog steeds op die tweede plek, LEKKER! Nou zo’n halve marathon is dus best een eind en er gaat nogal wat tijd overheen voor je gefinisht bent, niet zo tof voor je supporter dus. Maar die vader van mij had het parcours goed bestudeerd en had zich in 35 minuten tijd op het 8km punt weten te krijgen. Die man staat daar zijn longen uit zijn lijf te schreeuwen en ik loop hem strak voorbij met die muziek op m’n kop, oeps. Ik had het dus pas laat in de gaten, maar kon nog nét even zwaaien (het staat op film ;)). Het 8 en 10 km punt lagen slechts 100m bij elkaar vandaan, dus bij de 10 kreeg ik nog even een herkansing voor een enthousiaste zwaaisessie. De 10 kilometer had ik overigens in 45 minuten aangetikt en toen wist ik al dat ik de verdeling van mijn energie niet echt handig had aangepakt.

Kilometers 11-15 Het parcours van Druten is trouwens ongeveer geheel over een dijk en ondanks het prachtige weer stond er vrij veel wind. (vrij veel is op een dijk zeer veel) Deze had ik het eerste stuk lekker mee, waardoor ik me nog niet zo bewust was van hoe hard het eigenlijk waaide. Maar de Drutenloop is een rondje en dus kreeg ik die wind ook nog lekker een groot stuk tegen. Nou moet ik zeggen dat ik dat niet zo heel erg vond, het was in die volle zon echt makkelijk 20+ graden en ik had het echt heel erg warm. Die wind in mijn gezicht zorgde ervoor dat ik even een beetje verkoeling kreeg. Maar al gauw ging die wind me toch parten spelen. Ik merkte dat ik bij de 14km wat moe werd en besloot een gelletje te nemen voor snelle koolhydraten, hopende dat ik wat nieuwe energie zou krijgen. Ik zakte wat terug in snelheid en het duurde niet zo lang of daar kwam een dame langs me op gesneld.

Kilometers 16-21 16 km is altijd een lastig punt voor mij, je bent dan op 3/4e en bij mij begint daar vrijwel altijd de verzuring in de kuiten. Ik was dus zojuist ingehaald (vet balen) en kon haar nog bijhouden tot het 18km punt. Toen was ik kapot en stond mijn brein op de overlevingsstand. Puffend en half strompelend (voor mijn gevoel) liep ik die laatste 3 kilometer. Mensen stonden langs de kant tegen me te blèren dat ik derde liep en de nummer twee niet ver voor me liep (ja bedankt, dat wist ik nog niet..) en dus nog wat gas moest geven. Dikke doei ermee was mijn reactie, ga lekker zelf dat pokke eind rennen. Ik ben al lang blij als ik die finish nog haal. Ik had het heet en koud tegelijk, kippenvel trok over mijn hoofdhuid en ik begon voor het eerst tijdens een run licht in mijn hoofd te worden. Dit was bij de 20km en ik zag het al helemaal gebeuren dat ik 1 kilometer voor de finish in zou storten. Schreeuwend tegen mezelf dat ik niet neer moest vallen, achterom kijkend of er überhaupt nog een vrouw in de buurt was die mij in kon halen (ik zag niemand) liep ik sjokkend verder. Eindelijk die finish in beeld. En oprecht, ik heb bij al mijn wedstrijden nog energie voor een eindsprint, zelfs bij de idiote halve marathon van de Stevensloop waarbij een halve orkaan woei kon ik er nog een sprint uit persen, maar nu niet. Nu was het stap voor stap die kant op en eenmaal gefinisht was ik blij dat ik kon gaan zitten, het beeld werd namelijk een paar seconden zwart

Toch nog een derde plekkie dus Ik kreeg bij de finish een kaartje in mijn handen gedrukt, 3e plaats stond erop. Ja dat wist ik al.. ik baalde er enorm van dat ik mijn tweede plek niet had kunnen behouden en met een tijd op mijn horloge van 1’41:59 had ik dit parcours niet met 15 minuten verbeterd en ook geen nieuw PR gelopen :(. Mijn vader stond echter heel enthousiast te klappen dat ik derde was geworden en hoe goed dat wel niet was! Ja oké, ik mag ook best een beetje blij zijn dan. Vorige week werd ik nog 1e op de 12,5KM in Eerbeek, waar ze mijn bloemetje verdorie aan iemand anders gaven.. Dat werd vandaag wel goed gemaakt, ik kreeg net als iedereen een medaille(tje), een bosje bloemen en een mini geldprijs *jeej*! En ook nog een podiumplekje. Afgezien van mijn zware aftakeling op de laatste 3 kilometer, toch nog wel een super lekkere run gehad dus! So, what’s next? Deze zondag, als de rest van Nederland in Rotterdam loopt, loop ik weer een halve marathon in Sneek. Dat PR moet toch verbeterd worden, niet?


Uitgelichte berichten
Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Recente berichten
Archief
Zoeken op tags
Er zijn nog geen tags.
Volg ons
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
bottom of page